Zofia Korbońska, redaktorka sekcji polskiej Głosu Ameryki od 1948 r. Na fotografii (1974 r.)  z Tadeuszem Lipieniem, przyszłym szefem sekcji.

Informacja prasowa USAGM [U.S. Agency for Global Media – Agencji Stanów Zjednoczonych ds Globalnych Mediów]

USAGM uhonorowuje Zofię Korbońską, dziennikarkę sekcji polskiej Głosu Ameryki [Voice of America – VOA]

16 sierpnia 2020 r

Waszyngton, DC – Dziś mija 10-ta rocznica śmierci Zofii Korbońskiej, uczestniczki antyhitlerowskiego ruchu oporu w Polsce w czasie drugiej wojny światowej, która po wojnie w ucieczce przed sowieckim komunizmem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca polityczny i przez wiele lat pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki (VOA).

Urodzona w Warszawie w 1912 roku, Korbońska (z domu Ristau) była członkinią Armii Krajowej walczącej z hitlerowskim okupantem. Korbońska na co dzień ryzykowała życiem pod okupacją niemiecką pisząc i kodując tajne depesze radiowe do polskiego rządu na uchodźstwie w Londynie. Wiele jej depesz, które dotarły do ​​wolnego świata, zostało nadanych z powrotem do okupowanej Europy przez BBC [również przez radiostację Świt]. Zawierały one informacje o mordowaniu polskiej inteligencji przez Gestapo, eksterminacji polskich Żydów, i eksperymentach medycznych na więźniarkach obozów koncentracyjnych.

Oprócz tajnej pracy radiowej, Korbońska była także partnerem w pracy swojego męża Stefana Korbońskiego, szefa Kierownictwa Walki Cywilnej i  Delegata Rządu RP na Kraj. ( W 1980 r.  Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Jad Waszem przyznał mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata za ratowanie Żydów). Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej Korbońscy zostali aresztowani w Polsce przez sowiecką tajną policję NKWD i zwolnieni po kilku długotrwałych przesłuchaniach. Obawiając się kolejnego aresztowania, w 1947 roku uciekli do Szwecji, ukrywając się na statku przewożącym węgiel.

Po uzyskaniu azylu w Stanach Zjednoczonych, Zofia Korbońska została zatrudniona przez Głos Ameryki w 1948 roku z rekomendacji byłego ambasadora USA w Polsce Arthura Bliss Lane. Korbońska pracowała najpierw w Nowym Jorku, a później w Waszyngtonie, używając pseudonimów Zofia Zielińska i Zofia Orłowska, aby ochronić swoją rodzinę i przyjaciół w Polsce przed represjami. Nawet po przejściu na emeryturę po ponad trzydziestu latach pracy, Korbońska nadal pisała i nagrywała audycje dla rozgłośni w latach 80 tych.

W 2006 roku Korbońska otrzymała tytuł honorowego obywatela miasta stołecznego Warszawy. Prezydent RP [Lech Kaczyński] przyznał jej jedną z najbardziej prestiżowych odznaczeń cywilnych w Polsce [Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.] Zofia Korbońska zmarła w Waszyngtonie 16 sierpnia 2010 roku. W przemówieniu na jej pogrzebie, Dr Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta Jimmy’ego Cartera ds. bezpieczeństwa narodowego, stwierdził: „Zofia Korbońska – bohatersko odważna w walce, rozważna na politycznej emigracji – była przykładem na czym polega oddana i udana służba w wielkiej sprawie. ”

Agencja Stanów Zjednoczonych ds. Globalnych Mediów i Głos Ameryki będą zawsze z wdzięcznością pamiętać o Zofii Korbońskiej i wszystkich dziennikarzach Głosu, dawnych i obecnych, którzy pracowali i pracują na rzecz wolności i demokracji.