Katalog
Artykuł Stefana Korbońskiego o powstaniu warszawskim w kwartalniku Strategic Review, jesień 1984 r. Zofia Korbońska, wdowa po Stefanie Korbońskim, przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.
Korbonski Strategic Review Fall 1984 Warsaw Uprising AK

Komunikat prasowy Stefana Korbońskiego "Prezydent Reagan o Polsce" w związku z listem Korbońskiego do redakcji dziennika Washington Times z 8 stycznia 1986 r. na temat stanowiska Reagana w sprawie porozumień jałtańskich. Korboński cytuje wypowiedź prezydenta Reagana w dniu 17 sierpnia 1984 r. podczas obchodu 40-tej rocznicy Powstania Warszawskiego. Zofia Korbońska, wdowa po Stefanie Korbońskim, przekazała kopię komunikatu prasowego b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.


W wywiadzie dla nowojorskiego Nowego Dziennika przeprowadzonym przez Andrzeja Pawluczuka, opublikowanym 29 lipca 1992 r., Zofia Korbońska wspominała o działalności niepodległościowej jej zmarłego męża Stefana Korbońskiego. Zofia Korbońska przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.

Artykuł Zofii Korbońskiej w „Przeglądzie Polski" nowojorskiego Nowego Dziennika z 30 lipca 1992 r. o tajemnicach radiostacji „Świt". Zofia Korbońska, wdowa po Stefanie Korbońskim, przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.


W wywiadzie dla nowojorskiego Nowego Dziennika przeprowadzonym przez Alinę Żerańską, opublikowanym 30 kwietnia 1992 r., Zofia Korbońska wspominała o swojej pracy w sekcji polskiej Głosu Ameryki, gdzie pracowała również Alina Żerańska. Zofia Korbońska przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.




Zofia Korbońska, redaktorka sekcji polskiej Głosu Ameryki od 1948 r. Na fotografii (1974 r.) z Tadeuszem Lipieniem, przyszłym szefem sekcji.
Informacja prasowa USAGM [U.S. Agency for Global Media – Agencji Stanów Zjednoczonych ds Globalnych Mediów]
USAGM uhonorowuje Zofię Korbońską, dziennikarkę sekcji polskiej Głosu Ameryki [Voice of America – VOA]
16 sierpnia 2020 rWaszyngton, DC – Dziś mija 10-ta rocznica śmierci Zofii Korbońskiej, uczestniczki antyhitlerowskiego ruchu oporu w Polsce w czasie drugiej wojny światowej, która po wojnie w ucieczce przed sowieckim komunizmem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca polityczny i przez wiele lat pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki (VOA).
Urodzona w Warszawie w 1912 roku, Korbońska (z domu Ristau) była członkinią Armii Krajowej walczącej z hitlerowskim okupantem. Korbońska na co dzień ryzykowała życiem pod okupacją niemiecką pisząc i kodując tajne depesze radiowe do polskiego rządu na uchodźstwie w Londynie. Wiele jej depesz, które dotarły do wolnego świata, zostało nadanych z powrotem do okupowanej Europy przez BBC [również przez radiostację Świt]. Zawierały one informacje o mordowaniu polskiej inteligencji przez Gestapo, eksterminacji polskich Żydów, i eksperymentach medycznych na więźniarkach obozów koncentracyjnych. Oprócz tajnej pracy radiowej, Korbońska była także partnerem w pracy swojego męża Stefana Korbońskiego, szefa Kierownictwa Walki Cywilnej i Delegata Rządu RP na Kraj. ( W 1980 r. Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Jad Waszem przyznał mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata za ratowanie Żydów). Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej Korbońscy zostali aresztowani w Polsce przez sowiecką tajną policję NKWD i zwolnieni po kilku długotrwałych przesłuchaniach. Obawiając się kolejnego aresztowania, w 1947 roku uciekli do Szwecji, ukrywając się na statku przewożącym węgiel. Po uzyskaniu azylu w Stanach Zjednoczonych, Zofia Korbońska została zatrudniona przez Głos Ameryki w 1948 roku z rekomendacji byłego ambasadora USA w Polsce Arthura Bliss Lane. Korbońska pracowała najpierw w Nowym Jorku, a później w Waszyngtonie, używając pseudonimów Zofia Zielińska i Zofia Orłowska, aby ochronić swoją rodzinę i przyjaciół w Polsce przed represjami. Nawet po przejściu na emeryturę po ponad trzydziestu latach pracy, Korbońska nadal pisała i nagrywała audycje dla rozgłośni w latach 80 tych. W 2006 roku Korbońska otrzymała tytuł honorowego obywatela miasta stołecznego Warszawy. Prezydent RP [Lech Kaczyński] przyznał jej jedną z najbardziej prestiżowych odznaczeń cywilnych w Polsce [Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.] Zofia Korbońska zmarła w Waszyngtonie 16 sierpnia 2010 roku. W przemówieniu na jej pogrzebie, Dr Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta Jimmy’ego Cartera ds. bezpieczeństwa narodowego, stwierdził: „Zofia Korbońska – bohatersko odważna w walce, rozważna na politycznej emigracji – była przykładem na czym polega oddana i udana służba w wielkiej sprawie. ” Agencja Stanów Zjednoczonych ds. Globalnych Mediów i Głos Ameryki będą zawsze z wdzięcznością pamiętać o Zofii Korbońskiej i wszystkich dziennikarzach Głosu, dawnych i obecnych, którzy pracowali i pracują na rzecz wolności i demokracji.
Taśma magnetofonowa z oryginalnym nagraniem wywiadu z kardynałem Karolem Wojtyłą dla Głosu Ameryki w czasie jego wizyty w Stanach Zjednoczonych w sierpniu 1976 roku. Sekcja polska Głosu Ameryki powtórzyła wywiad 16 października 1978 r. w dniu wyboru kardynała Wojtyły na stolicę piotrową.
Read More
Artykuł Stefana Korbońskiego o powstaniu warszawskim w kwartalniku Strategic Review, jesień 1984 r. Zofia Korbońska, wdowa po Stefanie Korbońskim, przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.
Korbonski Strategic Review Fall 1984 Warsaw Uprising AK
Read More
Komunikat prasowy Stefana Korbońskiego "Prezydent Reagan o Polsce" w związku z listem Korbońskiego do redakcji dziennika Washington Times z 8 stycznia 1986 r. na temat stanowiska Reagana w sprawie porozumień jałtańskich. Korboński cytuje wypowiedź prezydenta Reagana w dniu 17 sierpnia 1984 r. podczas obchodu 40-tej rocznicy Powstania Warszawskiego. Zofia Korbońska, wdowa po Stefanie Korbońskim, przekazała kopię komunikatu prasowego b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.
Read More
W wywiadzie dla nowojorskiego Nowego Dziennika przeprowadzonym przez Andrzeja Pawluczuka, opublikowanym 29 lipca 1992 r., Zofia Korbońska wspominała o działalności niepodległościowej jej zmarłego męża Stefana Korbońskiego. Zofia Korbońska przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.
Read More
Artykuł Zofii Korbońskiej w „Przeglądzie Polski" nowojorskiego Nowego Dziennika z 30 lipca 1992 r. o tajemnicach radiostacji „Świt". Zofia Korbońska, wdowa po Stefanie Korbońskim, przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.
Read More
W wywiadzie dla nowojorskiego Nowego Dziennika przeprowadzonym przez Alinę Żerańską, opublikowanym 30 kwietnia 1992 r., Zofia Korbońska wspominała o swojej pracy w sekcji polskiej Głosu Ameryki, gdzie pracowała również Alina Żerańska. Zofia Korbońska przekazała kopię artykułu b. szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki Tadeuszowi Lipieniowi na krótko przed śmiercią w 2010 r. z prośbą o ochronę prawdy historycznej o Armii Krajowej, powstaniu warszawskim i działalności jej męża w polskim państwie podziemnym. Zofia Korbońska pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki od roku 1948 do lat 80. Stefan Korboński udzielał wywiadów Głosowi Ameryki i był częstym gościem w programach rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa.
Read More
Podczas Powstania Warszawskiego Jan Nowak-Jeziorański, porucznik Janek, który po wojnie został dyrektorem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, pełnił funkcję oficera w Oddziale VI Komendy Głównej Armii Krajowej, pracując w redakcji radiostacji „Błyskawica”. Związany z Biurem Informacji i Propagandy KG AK – Nowak-Jeziorański redagował depesze nadawane do Londynu. Do 4 października był również spikerem powstańczego radia „Błyskawica”, dla którego przygotowywał audycje w języku angielskim. Angielskojęzyczne wiadomości o powstaniu prezentowali przed mikrofonem pilot RAF, John Ward, i Adam Truszkowski (ps. „Tomicki”). Nad zawartością programów czuwał zespół złożony z pracowników Polskiego Radia oraz Biura Propagandy i Informacji Komendy Głównej AK.
Radiostacja rozpoczęła nadawanie 8 sierpnia 1944 roku o godzinie 9:45. Jej siedziba zmieniała się kilkukrotnie – początkowo znajdowała się w budynku PKO przy ul. Jasnej 9, następnie w kawiarni „Adria” przy ul. Moniuszki 10, potem w dawnej ambasadzie sowieckiej przy ul. Poznańskiej 15, a ostatecznie w Bibliotece Publicznej przy ul. Koszykowej. Szefem powstańczej radiostacji „Błyskawica” podczas powstania warszawskiego był dziennikarz Stanisław Zadrożny, który po wojnie pracował w Radiu Wolna Europa.
W książce Tu – Warszawa, dzieje radiostacji powstańczej „Błyskawica", Londyn, Orbis, 1964, Stanisław Zadrożny wspomina (str. 85 i 109) o pracy Jana Nowaka-Jeziorańskiego w rozgłośni powstańczej. Zadrożny pisze również (str. 92-96) o uruchomieniu niemieckiej dywersyjnej radiostacji podającej się za „Błyskawicę", która nadawała w języku polskim na tych samych falach audycje mające skompromitować autentyczną powstańczą rozgłośnię oraz dowództwo i żołnierzy AK. O dywersyjnej działalności fałszywej niemieckiej „Błyskawicy" Zadrożny poinformował Londyn za pośrednictwem radiostacji Stefana Korbońskiego, podając szyfr pozwalający odróżnić autentyczne audycje powstańcze od dywersyjnych audycji niemieckiej rozgłośni (str. 96). Depesze radiostacji Stefana Korbońskiego szyfrowała jego żona, Zofia Korbońska, która po ucieczce z Polski wraz z mężem w 1947 roku była przez wiele lat dziennikarką sekcji polskiej Głosu Ameryki.
Read More
Stefan i Zofia Korbońscy (1981) – Krystyna Edmondson (1934-2005). Rysunek ze zbiorów Marka Walickiego w Muzeum Radia Zimnej Wojny.
Stefana i Zofię Korbońską z symbolem Polski Walczącej narysowała w 1980 r. Krystyna Anna Dąbrowska Edmondson (1934-2005), artystka i eseistka, która spędziła większość życia na emigracji. Jej eseje i karykatury Richarda Nixona, Henry Kissingera, Mao Zedonga i innych postaci świata polityki drukowały amerykańskie gazety i czasopisma, między innymi „The Washington Post” i „New Republic.2 Korbońscy z symbolem Polski Walczącej i rysunek Zdzisława Czermańskiego „Lechoń z Zosią” są w kolekcji grafik i obrazów polskich artystów ze zbiorów dziennikarzy Radia Wolna Europa i Głosu Ameryki zgromadzonych przez Tadeusza Lipienia (ur. 1953), szefa sekcji polskiej Głosu Ameryki (1982-1993), p.o. zastępcy dyrektora „Voice of America” (2005-2006) i prezesa Radia Wolna Europa/Radia Swoboda (2020-2021). Jego zamiarem jako założyciela jak dotąd cyfrowego Muzeum Radia Zimnej Wojny jest pokazanie ich na wystawie w przyszłej siedzibie muzeum w Polsce.
W zbiorach muzeum znajduje się kilka obrazów pochodzących z amerykańskiego domu państwa Korbońskich. Zaangażowani w pełni w działalność polityczną i publicystyczną na emigracji, nie byli oni wprawdzie regularnymi kolekcjonerami dzieł sztuki polskiej w Ameryce, ale zakupili lub otrzymali w prezencie od znajomych polskich artystów szereg obrazów i grafik. W ten to sposób Korbońscy i inni polscy uchodźcy polityczni niemogący lub niechcący wracać do Polski pod rządami prosowieckich komunistów tworzyli dla siebie i innych emigrantów politycznych oazę polskości na obczyźnie.
Read More
Zofia Korbońska, redaktorka sekcji polskiej Głosu Ameryki od 1948 r. Na fotografii (1974 r.) z Tadeuszem Lipieniem, przyszłym szefem sekcji.
Informacja prasowa USAGM [U.S. Agency for Global Media – Agencji Stanów Zjednoczonych ds Globalnych Mediów]
USAGM uhonorowuje Zofię Korbońską, dziennikarkę sekcji polskiej Głosu Ameryki [Voice of America – VOA]
16 sierpnia 2020 r
Waszyngton, DC – Dziś mija 10-ta rocznica śmierci Zofii Korbońskiej, uczestniczki antyhitlerowskiego ruchu oporu w Polsce w czasie drugiej wojny światowej, która po wojnie w ucieczce przed sowieckim komunizmem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca polityczny i przez wiele lat pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki (VOA).
Urodzona w Warszawie w 1912 roku, Korbońska (z domu Ristau) była członkinią Armii Krajowej walczącej z hitlerowskim okupantem. Korbońska na co dzień ryzykowała życiem pod okupacją niemiecką pisząc i kodując tajne depesze radiowe do polskiego rządu na uchodźstwie w Londynie. Wiele jej depesz, które dotarły do wolnego świata, zostało nadanych z powrotem do okupowanej Europy przez BBC [również przez radiostację Świt]. Zawierały one informacje o mordowaniu polskiej inteligencji przez Gestapo, eksterminacji polskich Żydów, i eksperymentach medycznych na więźniarkach obozów koncentracyjnych.
Oprócz tajnej pracy radiowej, Korbońska była także partnerem w pracy swojego męża Stefana Korbońskiego, szefa Kierownictwa Walki Cywilnej i Delegata Rządu RP na Kraj. ( W 1980 r. Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Jad Waszem przyznał mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata za ratowanie Żydów). Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej Korbońscy zostali aresztowani w Polsce przez sowiecką tajną policję NKWD i zwolnieni po kilku długotrwałych przesłuchaniach. Obawiając się kolejnego aresztowania, w 1947 roku uciekli do Szwecji, ukrywając się na statku przewożącym węgiel.
Po uzyskaniu azylu w Stanach Zjednoczonych, Zofia Korbońska została zatrudniona przez Głos Ameryki w 1948 roku z rekomendacji byłego ambasadora USA w Polsce Arthura Bliss Lane. Korbońska pracowała najpierw w Nowym Jorku, a później w Waszyngtonie, używając pseudonimów Zofia Zielińska i Zofia Orłowska, aby ochronić swoją rodzinę i przyjaciół w Polsce przed represjami. Nawet po przejściu na emeryturę po ponad trzydziestu latach pracy, Korbońska nadal pisała i nagrywała audycje dla rozgłośni w latach 80 tych.
W 2006 roku Korbońska otrzymała tytuł honorowego obywatela miasta stołecznego Warszawy. Prezydent RP [Lech Kaczyński] przyznał jej jedną z najbardziej prestiżowych odznaczeń cywilnych w Polsce [Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.] Zofia Korbońska zmarła w Waszyngtonie 16 sierpnia 2010 roku. W przemówieniu na jej pogrzebie, Dr Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta Jimmy’ego Cartera ds. bezpieczeństwa narodowego, stwierdził: „Zofia Korbońska – bohatersko odważna w walce, rozważna na politycznej emigracji – była przykładem na czym polega oddana i udana służba w wielkiej sprawie. ”
Agencja Stanów Zjednoczonych ds. Globalnych Mediów i Głos Ameryki będą zawsze z wdzięcznością pamiętać o Zofii Korbońskiej i wszystkich dziennikarzach Głosu, dawnych i obecnych, którzy pracowali i pracują na rzecz wolności i demokracji.
Read More